Platform onze kindertijd

Werkwijze

De invloed van onze vroegste levensjaren
Freud was de eerste die het verband legde tussen de invloed van onze vroegste levensjaren op ons hele verdere leven. Op welke manier die invloed in zijn werk gaat kunnen zijn theorieën niet verklaren. Het werk van Alice Miller kan dat echter wel. Dat komt omdat Miller, in tegenstelling tot Freud, niet om de feiten heen draait en de ouders beschermt. Zij beschrijft in haar boeken de mechanismen van verloochening en verdringing van het lijden van kinderen en hoe hieruit ongevoeligheid voortkomt en ons aangeboren vermogen tot empathie blokkeert.

Uit neurobiologisch onderzoek naar de vroege ontwikkeling van de hersenen zijn we veel over de rol van empathie te weten gekomen. De structuur van de hersenen ontwikkelt zich in de eerste vier levensjaren en is afhankelijk van ervaringen uit de omgeving. Voornamelijk liefdevolle aandacht in de eerste 1001 dagen -vanaf de conceptie tot aan de tweede verjaardag-  is beslissend voor hoe de hersenstructuur van een kind eruit zal zien. Zo zal een brein dat overwegend liefdevolle ervaringen heeft in deze periode zich anders ontwikkelen dan een brein van een kind wiens behoeften genegeerd worden en wreed behandeld wordt.

Deze wetenschappelijke bevindingen kunnen begrepen worden uit het feit dat het kind zijn natuurlijke gevoelsreacties moet onderdrukken over de emotionele tekorten die het ervaart en dat geeft een verhoogde productie van stresshormonen. We kunnen daaruit leren hoe belangrijk behoeftevervulling is voor het (hele jonge) kind én emotionele communicatie. Opdat het kind, met de hulp van zijn ouders, zijn altijd intense, gevoelens kan beleven en spanning in het lichaam reguleert. Want een lichaam kan niet normaal functioneren als het emoties moet onderdrukken. Ons vermogen tot voelen en empathie wordt eerst dan mogelijk als we de vroeg onderdrukte emoties beleefd hebben van het kind dat we eens waren en de pijn niet meer verloochenen.  

Hoe de emotionele binding met de ouders tot aan het vierde levensjaar door het kind is ervaren is het meest bepalend in het ontstaan van allerlei psychische verschijnselen zoals autisme, anorexia, schizofrenie, depressie of adhd, maar ook van criminaliteit, drugsverslaving, zelf- of kind-doding. Ook tal van lichamelijke aandoeningen, zoals overgewicht, diabetes, spier en lever ziekten, hartklachten, auto-immuunziekten, kanker enzovoort zijn het gevolg van een chronisch geactiveerd stressresponssysteem door vroeg onderdrukte gevoelsreacties.  

Om onszelf van dergelijke symptomen te bevrijden, die een manier zijn om met de verwonding om te gaan, is het noodzakelijk om het leed te voelen van het hele kleine kind dat we eens waren en de ware oorzaken te herkennen. Op deze manier bevrijden we onszelf van de trauma’s en leven voortaan in verbinding met wie we echt van binnen zijn en op onze ware authentieke kracht. Door de ontkenning van ons lijden op te geven en te voelen wat ons is overkomen kunnen we een bevrijd leven leiden. Onze herinneringen voelen kan heel pijnlijk zijn, maar een andere manier dan het beleven van deze gevoelens is er niet om van je klachten af te komen.

Psychologische begeleiding
Psychologische begeleiding kan worden gegeven bij psychische klachten of problemen. Klachten of problemen die expressies zijn van ervaringen uit onze vroege kindertijd en die ons volwassen leven ernstig kunnen verstoren. Bijvoorbeeld, je kunt je leeg voelen, steeds vastlopen in relaties, snel boos worden of je dikwijls verdrietig voelen van binnen. Moeilijk contact maken. Je moeilijk kunnen uiten of grote behoefte hebben aan aandacht en bewondering. Je onzeker of angstig voelen of klein en onbelangrijk. Werken aan problemen in het hier en nu, thuis of op het werk, betekent ook altijd kijken naar de realiteit zoals die voor jou als kind eens was.

Doel
Het doel van de begeleiding is het leren kennen en blootleggen van onderdrukte of verdrongen pijnlijke ervaringen uit de kindertijd. Niet door 'praten', maar door middel van communicatie (gevoelens en gedachten toelaten en onder woorden brengen) tussen jou en mij leer je woede, pijn en verdriet te uiten en te verwerken en je te bevrijden van latente en zelfdestructieve reacties. Hiermee worden ook de boodschappen van je lichaam begrijpelijk waaraan je geen bewuste herinnering hebt maar waar je lichaam wel over vertelt. Dromen zijn hierbij een belangrijk hulpmiddel omdat ze informatie geven over wat je echt voelt en wilt. Ook het leren herkennen van 'triggers' in het contact met anderen of situaties en herinneringen zoeken die passen bij de gewekte gevoelens helpen de oude wonden te helen. Je stelt jezelf hierbij de volgende vragen: Wat er gebeurde vroeger? Wat voelde ik? Waar had ik behoefte aan? Wat had ik mijn ouders als kind willen zeggen en wat zou ik nu tegen ze zeggen?

Zo maak je het onderscheid tussen de realiteit van jou als kind en de realiteit van jou als volwassene. Op deze manier raak je niet verstrikt in allerlei gevoelens. Door een voortdurende wisselwerking tussen heden en het pijnlijke verleden krijg je emotioneel inzicht in je eigen geschiedenis en leer je de persoon kennen die je werkelijk bent. De onderdrukte emoties worden bewust beleefd en gearticuleerd en integreren in je persoonlijkheid. Vooral je woede voelen over het onrecht dat je werd aangedaan zal de helende kracht hierbij zijn. Door eraan te werken kun je je eigen behoeften leren kennen en die ook bevredigen. Hierdoor kan je leven zinvol en rijk worden.