Ravenstein, 6 januari 2015
Geachte heer Rutte,
Dank u wel voor uw antwoord op mijn brief overgebracht door de heer Paul van Nunen directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst. Want uw woorden illustreren het verduisteren van verantwoordelijkheid en geven de gelegenheid me uit te spreken over de diepgewortelde denkbeelden als het gaat over de benadering van kinderen die al eeuwenlang hun invloed hebben en gevaar inhouden als we ons hier niet van bewust worden.
In mijn brief schreef ik u dat een verantwoordelijke regering de feiten serieus neemt van de samenhang tussen de kindertijd en terrorisme en dat onthouding van empathie en onvoorwaardelijke liefde aan het begin van het leven van het kind terugslaat op de hele maatschappij. We konden op 13 november van het vorige jaar opnieuw zien in Parijs hoe een gewelddadige omgang met jonge kinderen ernstige gevolgen heeft. Veel mensen werden op deze tragische dag het slachtoffer van het niet respecteren van de waardigheid van het kind dat wraak nam voor de ontkende pijn van de klappen, de vernederingen en de discipline die het kreeg aan het begin van het leven. Deze pijn, die jarenlang onveranderd in het lichaam aanwezig blijft, omdat het kinderen niet wordt toegestaan zich uit te spreken en te verzetten tegen hun ouders, wordt later uitgeleefd op onschuldige mensen of op het eigen lichaam in de vorm van depressie, suïcide, anorexia of andere psychische symptomen.
U lijkt er geen flauw idee van te hebben dat ik in mijn brief niet pleit voor opvoeding en pedagogie, maar om het kind met empathie voor zijn gevoelens te benaderen. In de woorden opvoeding en pedagogie ligt de gedachte besloten dat met het kind een bepaald doel bereikt moet worden en voor dat doel zijn een heel arsenaal aan methoden en technieken ontwikkeld die een belangrijke bijdrage leveren aan wreedheid en destructie. Middelen om het spontane en levende in het kind te bestrijden en zijn authentieke gevoelens te onderdrukken. Liefst zo vroeg mogelijk. Nog steeds worden op consultatiebureaus adviezen gegeven aan jonge ouders rust, reinheid en regelmaat aan te wenden. Die enkel bedoeld zijn om de lichamelijke en psychische behoeften van hele kleine kinderen te disciplineren en te manipuleren naar de behoeften van de volwassenen en dat uit te leggen als noodzakelijke pedagogische maatregelen, maar niet in het belang van het kind zijn. In plaats van ouders empathie te leren waarmee zij de taal van hun kind verstaan en in kunnen gaan op zijn gevoelens en behoeften om het kind authentiek te laten leven.
Ik beschouw uw antwoord als een poging de mensen in ons land te misleiden omdat u de waarheid verdoezelt dat opvoeding en pedagogie de basis vormt van kindermisbruik. De infrastructuur die u schetst is er voor bedoeld de waarheid te versluieren van de wreedheden die kinderen wordt aangedaan onder het mom van socialisatie, fatsoen, opvoeding en religie. De actuele kwellingen die zich afspelen in de privé sfeer van het gezin dekt u ermee toe door de pijn van het kind te ontkennen dat wordt benaderd met pedagogische methoden. Wat opvoeding en pedagogie doen met de ziel van een kind daarvoor verwijs ik u naar het boek van dr. Alice Miller In den beginne was er opvoeding. Op overtuigende wijze heeft de auteur het gevaar beschreven dat opvoeding vormt voor de maatschappij. Ik heb persoonlijk en in mijn werk ervaren hoe vernietigend het effect is van opvoeding voor het hele verdere leven.
Ik ben er mee bekend dat heel veel kinderen in ons land ernstig lijden onder de beginselen van opvoeding/pedagogie en er zelfs aan sterven, omdat met deze methoden de stem van het kind niet gehoord, zijn gevoelens niet serieus genomen en zijn behoeften niet vervuld worden. Men sympathiseert met de volwassene en kiest niet onvoorwaardelijk de kant van het kind. Zonder empathie kunnen we het kind niet begrijpen, ondersteunen en liefhebben.
Als politici, onderzoekers, rechters, hulpverleners, ouders en anderen handelen uit pedagogische overwegingen hebben zij geen respect voor de gevoelens en behoeften van het kind. Dan treden zij in de voetstappen van hun ouders die hen geen onvoorwaardelijke liefde leerden. Liefde die het kind natuurlijke grenzen aanwijst. Ouders die niet de moed en de innerlijke vrijheid hadden hun kind te vertrouwen dat het zijn eigen richting en voorkeuren kiest. Ter vervanging van de empathie en echte liefde aan het begin van hun leven hebben zij in hun volwassen leven de beginselen nodig van de pedagogie. Deze hulpmiddelen moeten het beschadigde deel van de persoonlijkheid dat niet kan VOELEN vervangen.
Aangezien miljoenen mensen zo’n beschadigd deel in zich dragen, die van generatie op generatie wordt overgedragen aangedreven door de trauma’s die in het lichaam liggen opgeslagen, vormt deze geblokkeerde empathie de gemeenschappelijke basis van de hele pedagogische infrastructuur zoals we die in ons land kennen. Want bijna allemaal houden de betrokkenen zich vast aan de manier die zij vroeg leerden namelijk om hun waarneming te vervormen, hun ouders te idealiseren en de behandeling die ze kregen niet in twijfel te trekken uit zeer veel (onbewuste) angst voor de ouders.
U geeft aan dat u niet geïnteresseerd bent in de dynamiek van kindermisbruik als u zegt dat het met pedagogische adviezen over iets anders gaat dan over kindermishandeling en verwaarlozing. Hiermee verspreidt u hoogst verwarrende informatie en verloochent u de feiten uit modern wetenschappelijk onderzoek dat pedagogie en opvoeding net als het slaan van kinderen niet onschuldig is. Het menselijk brein heeft empathie nodig en geen pedagogie en opvoeding omdat vroegtijdige conditionering en dwang pijn veroorzaken en angst die tot een onvoorspelbare verstoring leiden van belangrijke stresshormonen zoals cortisol. Pedagogische beginselen zijn strijdig met empathie omdat deze de vrije uitingen van kinderen belemmeren. Dat is stressvol voor het kind omdat het zijn authentieke gevoelens moet onderdrukken.
Ondanks dat deze nieuwe inzichten bekend zijn blijft u onderscheid aanbrengen tussen opvoeding/pedagogie en kindermishandeling en verwaarlozing. Een onderscheid dat louter kunstmatig van aard is en enkel bedoeld om de ouders te beschermen uit verdringing van de eigen mishandelingen en verwarring over wat ware liefde is. Het is van groot belang voor gezondheid, veiligheid en vrede dat de bevolking kennis heeft van de nieuwe inzichten en van de Rijksoverheid correcte, duidelijke en goed onderbouwde informatie krijgt. Maar wie brengt deze boodschappen over aan het grote publiek als de meeste mensen, ook deskundigen, politici en anderen aan dezelfde blindheid lijden?
U schrijft dat kindermishandeling en verwaarlozing in een vroeg stadium aangepakt wordt, maar dat is duidelijk onwaarheid die u verkondigt en draagt bij aan verwarring onder de mensen. Want met pedagogische middelen draagt de regering, waarvan u aan het hoofd staat, kindermisbruik over op volgende generaties en zegt vervolgens dat ze die bestrijdt. In plaats van kinderen te beschermen tegen mishandeling en verwaarlozing geeft u ouders, rechters, hulpverleners en anderen de middelen in handen het kind te misbruiken voor de behoeften van de volwassenen. Zo is een belangrijk onderdeel van de pedagogische voorzieningen, en een vorm van misbruik, de rechteloosheid van kinderen die is vastgelegd in de wetgeving als ‘ouderlijke macht’. Waarmee het legaal is toegestaan dat ouders macht en controle over hun kinderen uitoefenen.
Men brengt pijn aan bij kinderen en de middelen zijn niet bedoeld empathie te verspreiden die we nodig hebben toekomstige wraakacties en aanverwante problemen te voorkomen. U schijnt er niet van doordrongen te zijn dat het enige middel dat we daarvoor nodig hebben empathie is. Het vermogen het gevoel van de ander, het kind, in onszelf te herkennen en deze gevoelens bij het kind te bevestigen vanaf het begin van zijn leven. We kunnen ons niet meer aan recente wetenschappelijke inzichten onttrekken dat ook het disciplineren van kinderen, net als slaan, schade veroorzaakt aan het brein. We zullen daarom tot een radicale verandering moeten komen in de manier waarop we in ons land met kinderen omgaan. Een benadering waarin de gevoelens van kinderen als uitgangspunt genomen worden.
Uit uw woorden spreekt geen begrip voor de verbanden dat achter de muren van het gezin ouders ongestraft en zonder toezicht hun gang kunnen gaan en met hun jonge kinderen kunnen doen wat zij maar van hen willen. Maar hier worden wel toekomstige criminelen, drugsverslaafden of depressieve mensen voortgebracht die de bron vormen van latere problemen. Want de wreedheid van latere overtredingen wordt geproduceerd in de kindertijd tijdens de beslissende periode van de ontwikkeling van het brein. Als u geweld en andere moeilijkheden wilt voorkomen in een vroeg stadium moet de Rijksoverheid letterlijk aan de wieg staan met programma’s en wetgeving die het empatisch benaderen van kinderen mogelijk maakt. In de plaats van de eeuwenoude pedagogische beginselen die tot doel hebben het kind te onderwerpen aan de macht en controle van de volwassene.
Met het uitdragen van empathie leren we nieuwe communicatie methoden waarmee kinderen met onvoorwaardelijke liefde kunnen opgroeien. Kinderen die authentiek zichzelf kunnen zijn hebben geen verlangen naar wraak. Daarvoor moeten we nieuwe mensen opleiden die hun jeugd verwerkt hebben en de waarheid niet onderdrukken. Zij kunnen een infrastructuur ontwikkelen die gebaseerd is op andere, respectvolle communicatievormen dan we van onze ouders leerden, zodat we het traditionele systeem van pedagogische manieren achter ons kunnen laten. Een nieuwe manier van communiceren die niet uitgaat van macht, vernederen, manipulatie en afwijzing wanneer het kind wil leven naar zijn eigen gevoelens en behoeften maar uitgaat van authentiek menselijk gedrag dat liefde heet zonder voorwaarden. Want echt houden van het kind betekent niet dat we houden van het idee hoe een kind zich behoort te gedragen.
U lijkt zich er niet van bewust te zijn dat wat u verspreidt en verdedigt in uw brief neerkomt op misbruik maken van kinderen en de tragische effecten hiervan verloochent. Ouders leren geen nieuwe manier van communiceren met hun kinderen met de huidige pedagogische infrastructuur omdat deze niet empatisch en op verbinding gericht is. De middelen zijn er voor bedoeld macht en controle uit te oefenen over de persoonlijkheid en het hele leven van een kind.
Voor de realisatie van een vreedzame samenleving hebben we goed geïnformeerde en moedige politici nodig die de juiste boodschappen overbrengen aan het grote publiek. Zij kunnen vanwege de hoge positie die ze bekleden deze gebruiken om met nieuwe wetgeving, in navolging van het verbod kinderen te slaan, ook andere vormen van kindermisbruik, zoals discipline bestrijden zodat kinderen in de toekomst voor iedere vorm van wreedheid gespaard blijven.
Als ik uw woorden lees dan denk ik dat u, net als de meeste mensen, gehinderd wordt door de angst uw eigen verdrongen geschiedenis te ontdekken en de pijn te voelen die u is aangedaan. Het is de ervaring die ik met mezelf en met anderen heb dat de schellen vanzelf van de ogen vallen wanneer we de (oude) pijn toelaten en op deze manier gevoeligheid en empathie ontwikkelen voor het lijden van kinderen. We kunnen alleen maar empatisch zijn voor zover we onszelf bevrijd hebben van onze kindertijd en ons lijden niet verloochenen.
Ik ben het met u eens dat we ons moeten beschermen tegen de vele uitingen van geweld in onze maatschappij en maatregelen nemen, maar als we blind blijven voor de verbanden en om de hete brei heen blijven draaien dat we tot een radicale vernieuwing moeten komen in de manier waarop we in ons land met kinderen omgaan, dragen we het water naar de zee.
Om het jonge kinderbrein met empathie te beschermen zodat het later empathie kan uitdragen is het beslist noodzakelijk dat we de oorsprong begrijpen van het geweld en op die plek beginnen. Dat is bij de wieg van de pasgeborene. Aan verwarrende uitspraken en het verspreiden van bedrog hebben we niets dan ellende. Dat kunnen we van de geschiedenis leren. We hebben behoefte aan goed ingelichte politici die niet het misbruik van hun ouders beschermen en begrijpen dat de vele vormen van geweld, milieu en andere problemen hun oorsprong vinden aan het begin van het leven van een kind waarin het niet kreeg wat het nodig had. Ik hoop met deze brief aan meer bewustwording van deze verbanden bij te dragen.
Met vriendelijke groet,
LiLiane Rombout
Brief verzonden aan: De minister-president Mark Rutte, ministerie van Algemene zaken, postbus 20001, 2500 EA Den Haag.
Tags:
